Rechter: Geen juridische grond voor speciale overlastgeverslocatie in Ter Apel

Het was het stokpaardje van staatssecretaris Eric van den Burg: De PBL, een speciale locatie binnen een AZC voor overlastgevers. Maar de rechter heeft bedenkingen. Het lijkt volgens de rechter te veel op de gevangenis, zonder dat er iemand is veroordeeld.

Asielzoekers mogen in zo’n procesbeschikbaarheidslocatie (PBL) maar 2 uur per dag naar buiten en het terrein van het asielzoekerscentrum mogen ze helemaal niet af. Daarmee is het volgens Inge Zuidhoek, de advocaat die een zaak heeft aangespannen, eigenlijk een gevangenis. “Het doel is het binnen de hekken houden van mensen, en daar is geen juridische basis voor zegt de rechter nu.”

Ministerie gaat verder onderzoeken

De PBLs waren een prestigeproject voor Staatssecretaris Van den Burg. Overlastgevend asielzoekers zijn een groot probleem in Ter Apel en Budel, waar de grootste AZCs van het land staan.

Met dit project hoopte Van den Burg dat aan te pakken. Hij geeft aan dat het ministerie de uitspraak verder gaat onderzoeken. Er kan nog hoger beroep worden aangetekend, dus de uitspraak is voorlopig nog niet bindend.

‘Op dit moment wordt de vrijheid van mensen beperkt’

Het ministerie kan dus nog in hoger beroep gaan. Toch is Zuidhoek hoopvol nu zij deze zaak heeft gewonnen. Volgens haar zou dit best wel eens de doodsteek kunnen zijn van het prestigeproject van Van den Brug. “Het lijkt me niet dat de staatssecretaris kan doen alsof deze uitspraak er niet ligt.”

“Op de een of andere manier moet men daar toch aan slag met verdere wet en regelgeving”, vertelt Zuidhoek. “Het moet ergens in verankerd zijn dat deze vrijheidsbeperking is toegestaan en dat het ook op die manier toetsbaar wordt. Dat is werk voor de juristen op het ministerie. Maar op dit moment wordt de vrijheid van de mensen die in PBL zitten beperkt, en het lijkt me dat dat niet kan blijven.”

BEKIJK OOK

  • Welke rechten hebben asielzoekers? 'Op dit moment schendt Nederland alle verdragen'

    Welke rechten hebben asielzoekers? ‘Op dit moment schendt Nederland alle verdragen’

    • 25-08-2022

     

‘Overlast moet nu écht stoppen’

De gemeente Westerwolde, waar Ter Apel onder valt, vindt juist dat PBL’s een oplossing kunnen vormen voor de overlast. “De reeks maatregelen die tot nu toe zijn genomen, blijkt ontoereikend”, zegt de gemeente in een reactie. “De PBL had juist een oplossing moeten bieden voor de overlast die Ter Apel al jarenlang ervaart. Deze overlast moet nu écht stoppen.”

Het COA is volgens de gemeente al bijna een jaar bezig met het inrichten van de PBL. “Ondanks herhaaldelijke beloftes van de staatssecretaris, stagneert de realisatie. Terwijl er in januari al 100 asielzoekers in de PBL gehuisvest moesten zijn, verblijven er nu slechts 30.”

 

bron: https://eenvandaag.avrotros.nl/item/rechter-geen-juridische-grond-voor-speciale-overlastgeverslocatie-in-ter-apel/

Pieter Derks over een van de grootste politieke successen

Het asielbeleid is een van de grootste politieke successen van de afgelopen decennia. Asielzoekers die buiten slapen, op stoelen in de hal of in provisorische tenten. Er zijn politici die hier alleen maar van konden dromen. Er is jarenlang keihard aan gewerkt om dit punt te bereiken. Eigenlijk is dit een prachtig inspirerend voorbeeld. Als je iets echt met heel je hart wil en iedereen zich daar eensgezind voor inzet dan kun je het samen voor elkaar krijgen.

 

Lockdown en familiebezoek

ARTIKEL over 8 EVRM: Oude alleenstaande ouders die hulp en verzorging van hun in Nederland wonende kind hebben en waar de Corona pandemie nog een verzwarende factor is

Voor deze mensen begin ik een artikel 8 EVRM procedure “familieleven tussen volwassenen waar sprake is van ‘more than emotional ties” wanneer deze ouders door de Corona Pandemie in Nederland zijn gestrand. Het gaat hier om ziekelijke ouders, vaak dement, waar de kinderen tot voor kort naar het land van herkomst reisden en de ouder de maximale 6 maanden visum-tijd in Nederland lieten doorbrengen. Door Corona kunnen mensen vaak niet eens terug vliegen maar ook spelen nu ernstige gezondheidsrisico’s en het risico dat wanneer er accuut geholpen moet worden er een lockdown of quarantaine plicht roet in het eten gooit.
Bij zo’n procedure zal de Nederlandse overheid de belangen van deze familie afzetten tegen het beland van de rest van Nederland bij een restrictief migratiebeleid. De vreemdelingen zullen al hun belangen en bij voorkeur gestaafd door bewijs bij de aanvraag naar voren moeten brengen. Dat is een regel uit het bestuursrecht. Naar mijn mening moet echter ook de overheid wat doen. Ik baseer me daartoe op een aantal Europese arresten.

Lees verder bij:
https://vreemdelingenrechtcom.blogspot.com/2020/11/artikel-over-8-evrm-oude-alleenstaande.html

 

Dwangsom afschaffen in plaats van doorwerken….

Het afschaffen van dwangsommen voor trage asielprocedures is een slecht idee, betoogt Ulli d’Oliveira. Het moet een beetje pijn doen om het openbaar bestuur bij zijn eigen les te houden.

Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid Ankie Broekers-Knol (VVD) heeft het onzalige plan opgevat om dwangsommen af te schaffen bij het niet op tijd beslissen in asielzaken. Daarom heeft ze begin juni een tijdelijke wet ‘opschorting dwangsommen IND’ ingediend, die op korte termijn door het parlement gejaagd moet worden. De Raad van State heeft nog net advies mogen uitbrengen, maar adviesorganen zoals de Adviescommissie Vreemdelingenzaken (ACVZ), die de wettelijke taak heeft te adviseren in vreemdelingenrechtelijke aangelegenheden, is overgeslagen. Niettemin heeft ACVZ zich kritisch met de kwestie bemoeid.

Aan consultatie heeft de regering al helemaal niet gedaan. Op 17 juni heeft de Kamer verslag uitgebracht, al twee dagen later had de staatssecretaris haar reactie klaar. Opvallend daarin is dat de uitgekeerde dwangsommen veel lager blijken te zijn dan de voorheen aangegeven 30 à 40 miljoen euro. In 2016 ging het om een bedrag van 293.000 euro, in 2019 was er opeens een sprong naar 6,6 miljoen euro. Daarnaast stond in haar reactie dat de staatssecretaris het vaste voornemen had om de dwangsom in alle gevallen van de Vreemdelingenwet, dus niet alleen in asielzaken, in deze kabinetsperiode nog definitief af te schaffen.

De dwangsom is in 2009 ingesteld voor de volle breedte van bestuursrechtelijke besluiten en dient ertoe de overheid aan de wettelijke regels over beslistermijnen te houden. Wat hebben die termijnen voor zin als de overheid er zich toch niet aan hoeft te houden? De dwangsom moet een beetje pijn doen om het openbaar bestuur bij zijn eigen les te houden.

Gebakken peren
En wat doet het bestuur als het echt pijn gaat doen? Het schaft de dwangsom af en schort die op. Dat is al gebeurd met de dwangsom in zaken van de Wet Openbaarheid Bestuur, de WOB-zaken, die vaak eindeloos getraineerd worden.
Nu is de IND aan de beurt, vooruitlopend op een algemene afschaffing van de dwangsom voor deze dienst. De regeling dwangsom was al drie jaar uitgesteld voor de IND, tot 2012, om hem de gelegenheid te geven zich erop in te stellen. Dat is dus faliekant mislukt.

De overschrijding van de termijnen door de IND is te wijten aan zijn opzet en financiering. Als er weinig asielaanvragen zijn, wordt de dienst ingekrompen. En als er een nieuwe golf komt, zit men met de gebakken peren, de lopende aanvragen en te weinig personeel.

Op basis van aanbevelingen die door de staatssecretaris zijn overgenomen, zal aan de inrichting van de IND gesleuteld worden om de efficiëntie en slagkracht ervan op te voeren. Ik zou zeggen: meteen doorvoeren, dan zijn dwangsommen niet meer of in elk geval minder vaak nodig.

Drogredenen
Wat voert de staatssecretaris nog meer aan voor haar spoedmaatregel? De balans is zoek: de asielzoekers krijgen al voeding, onderdak, medische verzorging, gratis rechtshulp, en dan ook nog dwangsommen incasseren? Schaamteloos en ondankbaar! Die zaken hebben natuurlijk niets met elkaar te maken. Ook asielzoekers mogen de overheid aan de wet houden.

Ten slotte brengt de staatssecretaris naar voren dat het behandelen van dwangsomvorderingen ook nog eens capaciteit kost, waardoor de zaken zelf nog minder snel worden afgehandeld. Commentaar overbodig.
Als klap op de vuurpijl werd in mei in een brief aangekondigd dat de beslistermijn in asielzaken zal worden verlengd van zes maanden naar een jaar. Dat zal het aantal klachten over overschrijding van de beslistermijn behoorlijk doen slinken, het ongeduld van asielzoekers drastisch doen toenemen en strijd met de Europese Procedurerichtlijn opleveren.

Het kabinet zegt te zoeken naar andere, wel werkzame, prikkels. Flink de dwangsom verhogen, zou ik zeggen. Het is beschamend om te zien hoe de overheid omgaat met haar eigen onvermogen. Het is natuurlijk aan het bestuur zelf te wijten dat stelselmatig termijnoverschrijdingen plaatsvinden in het bestuursrecht, zoals bij de IND.

In plaats van te zorgen dat de IND structureel voldoende middelen krijgt om zijn wettelijke taken netjes uit te voeren, schaft het kabinet een stok achter de deur af. De overheid ontdoet het eigen falen van de sancties die daarop staan. De drogredenen staren je aan. Welke dienst is de volgende?

Ulli d’Oliveira is emeritus hoogleraar migratierecht aan de UvA en adviseur bij Prakken d’Oliveira Human Rights Lawyers.

De IND is een rommelpot

De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) lijdt onder gebrek aan sturing en haperende ict. De situatie lijkt sterk op die bij uitvoeringsorganisaties als het UWV. Maar nu ondervinden asielzoekers de gevolgen.

Een familie, allemaal verschillende namen

Daar stonden ze aan zijn balie bij een gemeente in Zuid-Holland: een familie van vijf vluchtelingen, die op dezelfde dag bij hetzelfde loket van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) waren ingeschreven. Hun verblijfsdocumenten hadden ze bij zich, maar daar had de IND een rommeltje van gemaakt – aldus de gemeente-ambtenaar.

„Voor- en achternamen waren gemixt, en de spelling van iedere naam was zo anders dat het leek alsof ze geen familie waren. Deze mensen hadden overal problemen omdat instanties hun papieren en familierelatie niet begrepen. De kinderen konden niet eens naar school.”

 Betalen voor te late dienstverlening

Justitie en Veiligheid, is de grip op de cijfers kwijt, staat in de stukken. Daardoor dreigt het departement dit jaar zo’n 70 miljoen euro te moeten uitkeren aan asielzoekers die te lang moeten wachten op een oordeel van de IND.

De uitgelekte rapporten en de gesprekken die NRC voerde met (oud-)IND’ers, asiel-advocaten en andere betrokkenen tonen dat de onderliggende oorzaken van de wanorde complex zijn en dat het wachten is op een volgend schandaal.

Belasting, CBR, UWV, IND, K*T

Bij de IND-directie Asiel & Bescherming alleen lopen op dit moment simultaan veertig verbeter- en versnellingstrajecten. De situatie lijkt daarmee sterk op die bij andere uitvoeringsorganisaties met problemen, zoals de Belastingdienst, het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen en het UWV. Al is er één belangrijk verschil: bij de IND zijn het geen mondige Nederlanders die last hebben van het falen van de overheid, maar asielzoekers.

ICT werkt niet

Als asieladvocaat Christian van Dijk een dag voor een zitting nog aanvullende documenten van zijn cliënten uploadt naar het digitale systeem van de rechtbank, is hij vaak al te laat. De koppelingssystemen van de IND kunnen zo traag zijn, dat documenten er ruim een dag over doen om op hun bestemming te arriveren. Dat leidt geregeld tot wrevel bij de rechter, en vertraagt zittingen extra, zegt Van Dijk.

De combinatie IND en ict is een ongelukkige. Vanaf 2013 werken IND’ers met Indigo, het hart van de digitaal opererende dienst. Eén van de beloftes bij de invoering was dat asielprocedures sneller zouden worden afgehandeld, maar het systeem creëert zijn eigen problemen. Een voorbeeld: Indigo is een „open systeem” waarin medewerkers een incompleet dossier als afgehandeld kunnen wegklikken zonder dat dat opvalt. Van de duizelingwekkende hoeveelheid analyses die met Indigo gemaakt kunnen worden, komt – mede hierdoor – weinig terecht. Medewerkers vullen dossiers onjuist in, hun managers zeggen daar niets van en de computer protesteert niet als een dossier slecht is ingevuld.

Onduidelijke communicatie met clienten

Pogingen van de IND haar ‘klanten’ digitaal te informeren zijn ook problematisch. De IND wilde helderheid scheppen met de pagina, maar, zegt Vluchtelingenwerk, „asielzoekers raakten in paniek, omdat de webpagina een volstrekt onrealistische voorstelling van zaken gaf. Ze waren al veel langer aan het wachten dan volgens de staatjes van de IND het geval was.”

Einde verhaal voor sommigen

Advocaten die veel met de dienst te maken hebben, melden ook dat informatie verdwijnt. Zoals asiel-advocaat Inge Zuidhoek. „Ik had vorig jaar een cliënt die het lange wachten niet trok, een intelligente jongen met wie ik een goeie band had. Hij stuurde me soms honderd berichtjes per dag. Ik heb heel vaak de IND gebeld om te zeggen: maak haast, met deze man gaat het niet goed. Dat doe ik echt niet zomaar, ik doe dit werk al twintig jaar.”

Kort daarna pleegde de man zelfmoord. „Hij heeft het niet volgehouden. Later bleek dat de IND al die telefoontjes van mij niet kon terugvinden. Door het lange wachten kreeg hij wel postuum de dwangsom uitgekeerd. Daarmee gaan de ouders binnenkort het graf bezoeken.”

Rommeltje bij de IND

Asiel-advocaat Ali Agayev stuurde een origineel document van een cliënt aangetekend per post naar het azc in Ter Apel. Voor de zekerheid faxte hij ook kopietjes van de stukken, met een korte noot: de originele documenten komen eraan. Een paar dagen later kreeg Agayev een reactie van de IND, zegt hij: „‘Hier kunnen we niks mee, dit zijn kopietjes.”’ Wat bleek: de IND had het officiële stuk per ongeluk vernietigd. „Later boden ze daar hun excuses voor aan.”

Foute vragen

Hoe kom je erachter of een asielzoeker homoseksueel is en daarom is gevlucht? Niet door te vragen met wie hij het bed deelde en welke „handelingen” hij verrichtte, zegt asieladvocaat Van Dijk. Hoormedewerkers stelden echter regelmatig dat soort intieme vragen, die volgens het protocol niet mogen, zegt hij. „En mijn cliënten vertellen alles, om aan te tonen dat ze homo zijn.”

IND is niet bij de tijd

Een ander nadeel, zegt asieladvocaat Zuidhoek, is dat de nieuwe krachten basale achtergrondkennis missen. Daardoor stellen ze typische „jongens- en meisjesvragen”. „Zoals: ‘Waar ben je bang voor als je terugkeert naar de Sovjet-Unie? De Sovjet-Unie? Dan denkt mijn cliënt: je hebt geen idee waar ik vandaan kom.” (voor anderen die niet goed zijn in geopolitiek: de Sovjet-Unie bestaat al sinds 1991 niet meer)

Ook Wil Eikelboom, voorzitter van de Vereniging van Asieladvocaten, komt dit soort onwetende IND’ers tegen. „Als een Turk vlucht voor het regime van Erdogan omdat hij aanhanger is van de prediker Fethullah Gülen, dan is het handig om te weten dat Turken zelf de Gülen-beweging ‘Hizmet’ noemen. Nu vraagt zo’n hoormedewerker vaak: Hizmet, wat is dat?”

Ook kunnen nieuw opgeleide krachten volgens VluchtelingenWerk-beleidsmedewerker Lenny Reesink extra streng zijn, uit angst om het fout te doen. „Ik ben heel bang dat er slechte beslissingen worden genomen”, zegt zij.

Ego overwint alles

Ralph Severijns van de Radboud Universiteit interviewde in 2014 en 2015 36 hoor- en beslismedewerkers voor zijn promotieonderzoek ‘Zoeken naar Zekerheid’. Ook bezocht hij IND-locaties in Zevenaar, Ter Apel en op Schiphol. „Wat mij opviel, is dat hoor- en beslismedewerkers die onzeker zijn over een te vellen asiel-oordeel, weinig hulp en houvast krijgen. Medewerkers legden daardoor uiteenlopende accenten: de ene groep IND’ers zag het als hun taak om asielzoekers te helpen hun verhaal goed te vertellen. Een andere groep gaf juist aan dat het hun taak was om verhalen van asielzoekers goed te checken.” De bloedgroepen binnen de dienst duidden elkaar aan als strebers of softies, zegt hij.

Ook viel het hem op dat beslissers solistisch opereerden: „Het was niet duidelijk wanneer mensen een zaak aan een collega moesten voorleggen. Als de ene IND’er me vertelde dat een dossier ook door iemand anders bekeken moest worden, zei de ander: ‘Oh ik dacht dat dat niet meer hoefde’.”

Management is overbodig lijkt het

Het management van de IND was matig geïnteresseerd in de gang van zaken op de werkvloer, zag Severijns tijdens zijn promotieonderzoek. „Als ik een IND’er vroeg: hoe beoordeelt je manager de kwaliteit van je werk, zeiden ze: ‘Vanuit het management komt er nooit iemand kijken hoe je je gehoor afneemt. Ze kijken ook nooit naar de dossiers.’ Dat was het werk van de rechter, vonden de managers.”

Bronvermelding

De ergerlijkste stukken in dit artikel zijn geknipt en geplakt uit het origineel van NRC van 6 maart 2020:
https://www.nrc.nl/nieuws/2020/03/06/traag-chaotisch-onhelder-onwetend-de-ind-wankelt-a3992938

Twaalf ordners: totale opbrengst 1 tientje en 9 cent per kilometer

Jeugdrechtadvocaat Marije Jeltes (42) hangt vanwege de bezuinigingen op de gefinancierde rechtsbijstand per 1 september haar toga aan de wilgen. ‘Dit is niet meer vol te houden.’

Onderstaand verhaal uit het advocatenblad is treffend voor alle advocaten die op toevoegingsbasis werken. Asieladvocaten hebben daar ook mee te maken.  Asielvragers, gezinshereningen, etc  krijgen een advocaat op toevoeging.

Lees verder

Klassejustitie ligt op de loer in de sociaal advocatuur

Bernard de Leest, bestuurslid van de Orde van Advocaten aan het woord bij een protest van advocaten in Den Haag, op 5 en 6 juni 2018, door sociaal advocaten.

De sociaal advocatuur wordt al sinds 2013 op de nullijn gezet, terwijl het werk verdubbeld is. Voor een gemiddelde zaak waar de advocaat 1000 euro voor krijgt, moet 20 uur gewerkt worden, en van die 50 euro kun je geen kantoor draaiende houden.

Het wordt zaak de de minister dit kentert, want anders blijven er geen sociaal advocaten over en komen de minder draagkrachtigen niet meer aan een advocaat. De Leest noemt dit klassenjustitie.

Ook in de vreemdelingenpraktijk speelt dit. Er zijn diverse kantoren die alleen op asiel draaien en waar de advocaten via toevoegingen geld binnen brengen. Kantoorkosten en salarissen voor medewerkers moeten hier ook van betaald worden.

Het item was even te horen op radio1.nl om tien over half acht op 5 juni 2018 maar is daarna niet meer te horen, ook via intenet niets gevonden over dit item, terwijl het wel heel belangrijk is dat de sociaal advocatuur steun krijgt van het publiek, je zal het maar nodig hebben als je ontslagen bent en je recht wilt halen.
Luister hier radio1 https://www.nporadio1.nl/nos-radio-1-journaal/uitzendingen/617334-2018-06-05  vanaf 37:42

 

Lees ook: https://www.mr-online.nl/overheid-lokt-procedures-complexe-wetten/

 

 

Regeerakkoord: Asielaanvrager wordt aangeschoten wild zonder advocaat

In het regeerakkoord is bepaald dat de rechtsbijstand in asielzaken wordt beperkt. Pas na het voornemen tot afwijzing van de asielaanvraag krijgt de asielzoeker een advocaat. Wat betekent dit voor de praktijk? Is het in lijn met Europees recht? En wat zijn de mogelijke gevolgen? 

Hoe is de rechtsbijstand is asielzaken nu geregeld?
In Nederland wordt op het overgrote deel van de asielaanvragen beslist in de algemene asielprocedure (ook wel AA-procedure). Deze asielprocedure duurt in principe acht dagen. Daarin wordt een strak schema gevolgd, waarin op iedere dag een activiteit van de Immigratie-en Naturalisatiedienst (IND) of de advocaat plaatsvindt (zie ook het blog: Herziene Procedurerichtlijn: is de Algemene Asielprocedure een versnelde procedure? en onderstaand schema). Alleen wanneer de IND niet op zorgvuldige wijze binnen acht dagen op een asielverzoek kan beslissen, bijvoorbeeld omdat het erg complex is, dan wordt de zaak doorgestuurd naar de verlengde asielprocedure (ook wel VA-procedure).

De asielprocedure wordt voorafgegaan door een rust- en voorbereidingstermijn van (tenminste) zes dagen. In die periode kan de IND alvast onderzoek uitvoeren naar bijvoorbeeld de documenten van de asielzoeker. Ook kan de IND uitzoeken of een asielzoeker al in een andere lidstaat van de EU heeft verbleven of asiel heeft aangevraagd. De asielzoeker gebruikt deze periode om uit te rusten van de reis en zich voor te bereiden op de asielprocedure.

De asielzoeker ziet gedurende de procedure verschillende malen dezelfde advocaat, die hem wordt toegewezen. De asielzoeker heeft het eerste contact met de advocaat tijdens de rust- en voorbereidingstermijn. De asielzoeker ziet de advocaat opnieuw na het eerste gehoor over diens identiteit, nationaliteit en reisroute. De advocaat bespreekt het rapport van het eerste gehoor met de asielzoeker, schrijft eventueel correcties en aanvullingen op dat rapport en bereidt de asielzoeker voor op het nader gehoor over zijn asielmotieven. Na het nader gehoor bespreekt de advocaat het rapport van het nader gehoor met de asielzoeker en schrijft eventueel correcties en aanvullingen op dat rapport. Wanneer de IND het asielverzoek wil afwijzen, dan brengt hij een voornemen uit. De advocaat kan dan een zienswijze schrijven op dit voornemen. Vervolgens neemt de IND een besluit.

Waarom zoveel rechtsbijstand in de asielprocedure?

Lees verder

Niet Gay genoeg voor de IND

Rian werd bijna doodgeslagen in Irak: Nu moet hij van de IND bewijzen dat hij homo is. Op 2 augustus 2010 kwamen vijf mannen binnenvallen toen hij met twee homoseksuele vrienden zijn negentiende verjaardag vierde. Vóórdat een van de gemaskerde mannen zijn neus brak en hem in coma sloeg, kreeg Rian Al Mamaar een duidelijke boodschap mee: ,,De volgende keer maken we je dood.” Pas drie dagen later kwam hij uit coma.

Rian koos voor zijn leven. De rechtenstudent verliet zijn woonplaats Al Najaf in Irak en alles wat hem lief was. Rian loopt van land naar land met de vluchtelingenstroom mee. Hij dobberde op zee op een overvolle boot. Een angstige tocht: Rian kan niet zwemmen en de boot dreigt te zinken. Iedereen moet zijn bezittingen overboord gooien. Rian komt aan land met niet meer dan de kleren aan zijn lijf, een portemonnee en een mobieltje. Lees verder

Vluchtelingenstroom 2012-2015 in beeld

geenmensisillegaal-kleinDe vluchtelingencrisis sleept zich voort. Dit jaar zijn er tot nu toe meer dan een half miljoen asielzoekers in Griekenland aangekomen.
Die aantallen zijn soms moeilijk te bevatten. Daar kan deze visualisatie bij helpen. De kaart laat zien hoeveel vluchtelingen er iedere dag tussen 2012 en 2015 uit elk land kwamen en waar ze naar toe zijn gegaan. Elk bewegend puntje staat voor 25 mensen.

Waarop is dit gebaseerd?
De weergegeven informatie is gebaseerd op gegevens die zijn gepubliceerd door de vluchtelingenorganisatie van de VN (UNHCR). De visualisatie is ontworpen om een ​​intuïtief begrip van de omvang van het probleem te bieden; routes en reistijden zijn niet nauwkeurig.

De kaart is gemaakt door de Finse site Lucify die daarvoor data van de VN gebruikte.

bekijk de kaart op een nieuwe pagina http://www.lucify.com/embed/the-flow-towards-europe/